کد مطلب:152144 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
آب در مقابل قبر حضرت ابوالفضل احترام می کند
«حضرت آیت الله العظمی حكیم قدس سره» از علمای بزرگ و پروا پیشه و از مراجع تقلید بودند، كه سالها زعامت حوزه ی كهنسال «نجف اشرف» را به عهده داشتند و در راه نگهبانی از دین خدا رنجها را به جان خریدند.
آن بزرگوار درباره ی «حضرت ابوالفضل علیه السلام» و سرداب مقدس و قبر مطهر آن حضرت داستانی دارند، كه شنیدنی است و آن را آیت الله «حاج سید عباس كاشانی حائری» در ماه ربیع الاول 1407 قمری، برای گروهی از فضلای حوزه ی علمیه ی قم، اینگونه نقل كرده اند:
روزی در بیت «آیت الله العظمی آقای حكیم قدس سره بودم، كه كلیدار آستان قدس حضرت ابوالفضل علیه السلام تلفن كرد و گفت: سرداب مقدس حضرت ابوالفضل علیه السلام را آب گرفته است و بیم آن می رود كه ویران گردد و به حرم مطهر و گنبد و مناره ها نیز آسیب كلی وارد شود، بنابراین شما كاری بكنید و نسبت به تعمیر آن سرداب مطهر اقدام نمایید.
آیت الله حكیم فرمودند: من جمعه به آنجا خواهم آمد و هر آنچه در توان دارم، انجام خواهم داد. آنگاه گروهی از علمای نجف از جمله اینجانب، همراه ایشان به كربلا و به حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام رفتیم.
آن مرجع بزرگ برای بازدید به طرف سرداب مقدس رفتند و ما نیز به دنبال ایشان بودیم. اما آیة الله حكیم همین كه چند پله پایین رفتند، نشستند و با صدای بسیار بلندی كه تا آن روز ندیده بودم، شروع به گریه كردند. همه ی ما شگفت زده و هراسان شدیم كه چه شده است؟ من گردن كشیدم و در سرداب نگاه كردم، دیدم شگفتا، منظره ی عجیبی است كه مرا هم گریان ساخت.
منظره این بود كه، دیدم قبر شریف حضرت ابوالفضل علیه السلام در میان آب، مثل جایی
كه از هر سو به وسیله ی دیوار بتونی بسیار محكم حفاظت شود، در وسط آب قرار دارد. اما آب آن را نمی گیرد! درست همانند قبر سالارش، حضرت امام حسین علیه السلام كه متوكل بر آن آب بست، اما آب به سوی قبر پیش روی نكرد و آنجا را حایر حسینی نامیدند. سلام خدا بر او و سالارش امام حسین علیه السلام. [1] .
آن بزرگوار درباره ی «حضرت ابوالفضل علیه السلام» و سرداب مقدس و قبر مطهر آن حضرت داستانی دارند، كه شنیدنی است و آن را آیت الله «حاج سید عباس كاشانی حائری» در ماه ربیع الاول 1407 قمری، برای گروهی از فضلای حوزه ی علمیه ی قم، اینگونه نقل كرده اند:
روزی در بیت «آیت الله العظمی آقای حكیم قدس سره بودم، كه كلیدار آستان قدس حضرت ابوالفضل علیه السلام تلفن كرد و گفت: سرداب مقدس حضرت ابوالفضل علیه السلام را آب گرفته است و بیم آن می رود كه ویران گردد و به حرم مطهر و گنبد و مناره ها نیز آسیب كلی وارد شود، بنابراین شما كاری بكنید و نسبت به تعمیر آن سرداب مطهر اقدام نمایید.
آیت الله حكیم فرمودند: من جمعه به آنجا خواهم آمد و هر آنچه در توان دارم، انجام خواهم داد. آنگاه گروهی از علمای نجف از جمله اینجانب، همراه ایشان به كربلا و به حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام رفتیم.
آن مرجع بزرگ برای بازدید به طرف سرداب مقدس رفتند و ما نیز به دنبال ایشان بودیم. اما آیة الله حكیم همین كه چند پله پایین رفتند، نشستند و با صدای بسیار بلندی كه تا آن روز ندیده بودم، شروع به گریه كردند. همه ی ما شگفت زده و هراسان شدیم كه چه شده است؟ من گردن كشیدم و در سرداب نگاه كردم، دیدم شگفتا، منظره ی عجیبی است كه مرا هم گریان ساخت.
منظره این بود كه، دیدم قبر شریف حضرت ابوالفضل علیه السلام در میان آب، مثل جایی
كه از هر سو به وسیله ی دیوار بتونی بسیار محكم حفاظت شود، در وسط آب قرار دارد. اما آب آن را نمی گیرد! درست همانند قبر سالارش، حضرت امام حسین علیه السلام كه متوكل بر آن آب بست، اما آب به سوی قبر پیش روی نكرد و آنجا را حایر حسینی نامیدند. سلام خدا بر او و سالارش امام حسین علیه السلام. [1] .
[1] كرامات العباسيه ص 91 به نقل از كرامات الصالحين ص 286.